zondag 13 april 2014

Grenzeloos 2014


Wat is een grens?
Welke vorm neemt deze grens aan?
Hoe gaan we met grenzen om?
Deze vragen vormen de basis van deze tentoonstelling.

De lijn is de duidelijkste vorm van het begrip grens. Het uittekenen van de lijn is dwingend van aard.
De lijn veroorzaakt altijd twee delen, gescheiden van elkaar verdeelt in twee zijden elk aan zijn kant.
De lijn heeft macht, ze duid aan wat binnen en wat buiten is, ze bepaalt ruimtes, deelt dingen in groepen, toont hoogtes aan, verdeelt de wereld in landen, toont aan waar ik stop en jij begint, splitst landen in twee en beslist tussen juist en fout, ...
Een Grens deelt, verdeelt en duidt aan.
Maar een grens kan ook een  krijtlijn zijn om de wereld te ontdekken of een symbool om iets persoonlijks te duiden.

Wie van ons heeft geen  jeugd herrinnering waarin onze ouders ons laten spelen, met de woorden: blijf tussen deze golfbrekers van het strand spelen, blijf dicht bij ons of ga niet verder dan deze bomen ... .

Grenzen bieden ons een houvast om de wereld te exploreren.
We tasten de facetten van de grens af.
We stellen ze invraag, leggen ze bloot of verleggen ze zelfs.
Deze tentoonstelling is een ode aan de grens en aan hen die ze met respect kunnen overschreiden. 

We nodigen u dan ook graag uit in het kader van het historisch pand,
huis de Baere te Marktstraat 100 Harelbeke.



 "Walk the line" Veerle Michiels       http://www.veerle-michiels.com 


Veerle Michiels: Walk the line

Een stad steunt niet zozeer op de mensen die er wonen, dan wel op de interacties die ze met elkaar hebben. Een netwerk is belangrijker dan de som van de individuen… Een stad trekt mensen aan en versterkt sociale interacties, zoals een ster materie uit de omringende ruimte aantrekt om nog helderder te kunnen stralen.’ 
Dit is het onderzoek dat Veerle Michiels stelt met haar werk:
"walk the line", ze onderzoekt de verbanden tussen personen van een stad, zijn er verbanden, en waar brengen deze mensen ons. 
Naast het sociaal onderzoek laat dit werk ook een fysiek spoor na er wordt een lijn getrokken die deelt en verdeelt en daarna weer verdwijnt.
Na "the Big Draw" in Gent onderzoekt Michiels het sociaal weefsel in Harelbeke en ontdekt de stad en zijn inwoners en hun verhalen.

"Walk the line",2014 Harelbeke.

"Move a Mountain"Simon Vanheukelom http://simonvanheukelom.weebly.com

 

Simon Vanheukelom: Move a Mountain
"Move a mountain" is een werk dat ons doet denken aan de kindertijd,
waar verhalen gemaakt worden in de slaapkamer en geen enkele grens ons onmogelijk lijkt,
waar we zelfs bergen kunnen verzetten met onze fantasie.
Door enkele handelingen neemt Vanheukelom ons mee in de verkleinde werkelijkheid en laat hij ons geloven in de illusie en de magie van deze werkelijkheid.
Hij brengt zijn werk in relatie met een schaalmodel van het station van Harelbeke, waarop hij subtiel wijst op het treinspoor die het centrum verdeelt als een soort verbinding/grens in het stadswezen.



"Dubbel OO" Griet Dobbels  http://www.grietdobbels.be/

 



Dubbel 00 situeert zich opnieuw op het grensgebied van uitersten, de plaats waar telkens opnieuw betekenissen ontstaan en weer verdwijnen. Materie en betekenis vervloeien op het moment dat je ze denkt te kunnen pakken en komen terug zodra je ze loslaat. De aanwezigheid van het afwezige wordt in vraag gesteld.

 

"SpaceTravels"Robbert&Frank/Frank&Robbert  

http://www.robbertenfrank.com/






Space the space the final frontier/Ruimte de laatste grens, het verlangen om de ruimte te exploreren staat centraal in dit werk. De video wordt geconfronteerd met de pracht van de rococo ruimte van dit pand de ruimte en het werk gaan in clash en er ontstaat spanning een dialoog waar de sfy- filmgeschiedenis de revue passeert.


Kubrick’s monoliet ('2001, A Space Odessey’) verschijnt telkens wanneer er een

nieuw stadium in de menselijke evolutie aanbreekt. Hij speelt met het zwart van het

scherm, het zwart van het heelal, het zwart van het ondoorgrondelijke; knipperende

ogen van diens astronauten als ze door tijd en ruimte breken. De idee van ‘space

travel‘ is zo oud als de tijd zelf. Mensen droomden er altijd al van om ‘fast forward’,

‘rewind‘ of in loop een mensenleven te beleven. We ontmoeten onze voorouders of

ontdekken mysteries uit lang vervlogen tijden. Deze gedachte dreef ons tot het

ontwikkelen van een uniek kunstwerk: we knipten diverse vormen van ‘ruimtereizen‘

uit allerhande films en series. Door deze terug aan elkaar te lassen creëerden we

een eindeloze loop - een reiziger gevangen in een onmogelijke tunnel tussen het

hier en nu, vervlogenheid en toekomst.

We koppelen echter ook af en toe subtiel terug naar Kubrick’s film en mengen/

spelen zo met allerhande (hedendaagse) codes: infobolwerk van binaire sounds

(gaande van Tik Tak tot Spielberg’s ‘Close Encounters of the Third Kind’), de idee
"Space travels" Robbert&Frank/Frank&Robbert

van ‘in‘ de monoliet zélf te zitten, een gesloten inner-wereld binnenin een harde

schijf (verwijzingen naar de filosofie van o.a. Vilém Flusser (de blackbox) of filmszoals Disney’s ‘TRON’), het reizen als ‘spel’ (computergames zoals ‘Packman), het
fysiek waarnemen van je eigen geboorte door zelf aanwezig te zijn bij deze
geboorte -aanschouwend vanuit een ‘bel’ tussen tijd en ruimte (gevangen
dimensies), ...


"V.I.T.I.R.O.L" Mireille Robbe http://www.mireillerobbe.com/

 


Een moord heeft ze gepleegd! Ze heeft een Grens overschreden!
Een aanslag op een eerste druk van het Nieuw Testament van 1 september 1700. Mireille Robbe heeft er alle klinkers van opgevreten.
Ze is een ‘biblio-serial-killeuse’ want uit antiquarische boeken van mooi papier ‘dissecteert’/fileert ze alle klinkers. ‘Klinkers zijn het leven van een tekst, ‘zegt de tweetalige Belgische kunstenares.
Met een boulemische gretigheid verzamelde ze die ‘assonanten’ in proefbuisjes die ze hermetisch afsluit met bloedrode bijenwas, als waren het relieken.
Waardevolle boeken vermassacreren, het is meer dan een iconoclastisch spelletje.
‘Wat bepaalt een waarde? Mijn waarde zijn de uitgehaalde klinkers.
Dat geeft het boek een totaal nieuwe betekenis. Het inkaderen en het echte bladgoud ook’ Dit ‘lettervreten’ is de derde stap in een speurproces van de kunstenares naar zichzelf.
Een zoektocht langs woordproeverij, maniakaal-obsessioneel lezen, haar reiskoffer ‘schilderkunst’ aan Sint-Lukas, intuïtie, vergelijkingen en confrontaties tussen alchemie en Jung,…Maar altijd met een kwinkslag en zonder esoterische zweverigheid.
De titel, V.I.T.R.I.O.L. wijst naar de initialen van de slogan van de Rozenkruisers: ‘Visita Interiora Terrae, Rectificandoque, Invenies Occultum Lapidem’, de metafoor voor de zoektocht naar het eigen ‘goud’, dus naar de eigen eigenheid.
De eigen zelfredzaamheid wordt daarbij een handje geholpen door een buitenstaander die denkpatronen hertaalt en herstoffeert. Ook daar is het surrealisme wat het nooit geweest is.
Het on(der)bewuste ook niet. Dit ‘robbertje’ is daardoor een doorwrochte, appetijtelijke ‘millefeuille’.

Eliane VAN DEN END



"Creografie"Lieven Neirinck 

http://users.skynet.be/lievenneirinck/



 

Kaarten, plattegronden en andere zijn afspraken om de ruimte te ordenen en beheersen. 
Van kindsbeen krijgen we de codes ingelepeld om deze kaarten te lezen. 
We staan er niet meer bij stil. We willen zo snel mogelijk van punt A naar punt B. Hiervoor gebruiken we landkaarten en lezen we met nauwgezetheid de codes om zo snel mogelijk naar onze eindbestemming te rijden. 
Snelheid is niet mijn uitgangspunt. Integendeel ik heb alle tijd. 
Ik moet nergens op tijd zijn. De tocht ernaartoe is mijn doel, niet de eindbestemming. Daarom en om nog veel andere fiets en wandel ik doorheen landschappen waar niemand bij stil staat. 
Landschappen en regio’s die ik zelf herontdek door er nieuwe eigen codes aan toe te voegen. 
Deze zorgen ervoor dat ik dit landschap voor eens en altijd als een nieuw veroverd eigen territorium beschouw.









"Mind The Gap"         NCNP  Joris Van der Borght 

http://www.ncnp.be/

 

 

 

'Mind The Gap' 1996:  mixed media installatie,


Joris Van der Borght werkt onder verschillende pseudoniemen;
-      W.O.K (Werkplaats Onderzoek Kwaliteitsidee) (1988-1996)
-      NGIP (Never Get Into Politics : 1994 - 2003)
-      NCNP (Ni Christi Ni Politici: 10/09/2001 – op heden nog steeds)
-      Dr.Al.If (Dr.Art Lost Its Function: 1992 – op heden nog steeds)
-      B.A.F (Belgian Art Foundation: 2006- tot Bruthaus)

Al deze alter ego's waren schuilnamen om zijn werken, soms met heel andere beeldtaal, over te brengen op meerdere plaatsen en momenten.
De vrijheid van deze verschillende schuilnamen bood de mogelijkheid om zijn politiek-, sociaal-, maatschappelijk- en artistiek kritisch werk, soms keihard en plots te laten toeslaan.

Dit werk werd meerdere keren en op andere manieren getoond en herwerkt.
Als stapeling reistassen, valiezen, kleren,  wil het duidelijk verwijzen naar de vluchtelingen-problematiek, die in 1996 aan een sneltreintempo onze lage landen wakker schudde.

Het werk Mind The Gap is een typisch overgangswerk tussen de NGIP en NCNP-periode.
Het werk werd voor het eerst gebracht in 1996 op een door kunstenaars bezet Aalsters politiebureau.

In 1996 wilde Van der Borght vnl. Onze onverdraagzaamheid t.o.v. oorlogsvluchtelingen (toentijds Bosnië) aan de kaak stellen. De Belgische kunstkijker confronteren met wat doorgaans 'ver van zijn bed' leek in de comfortabele en veilige lage landen. 
Bij de eerste installatie hoorde ook een geluidswerk door de winkelstraten, de muzak werd op onregelmatige momenten  plots doorbroken door het scheurende geluid van straaljagers en ratelende machinegeweren, in paniek schreeuwende en huilende mensen, dit op een pijnlijk hoog volume.
Het werk shockeerde de goegemeente zodanig dat het prompt op rechterlijk bevel verboden werd.


Een andere keer werd het werk gebracht als een groot net vol reistassen en schoenen, die als een eierzak onderaan een reusachtige 'spin' hangt, de spin was een grote mitrailleur op 3 meter hoge poten.

Mind The Gap, gaat over de geestelijke leegte van de westerse mens die in een veilige en comfortabele omgeving naar het televisiejournaal kijken of de krant lezen, beelden uit de wereld zien maar deze bekijken als een afstandelijk gegeven.
Het is een werk dat onze afstomping aanklaagt en tegelijk wilde confronteren.
Het wil ons opmerkzaam maken over hoe alle menselijke onheil dichter bij onze comfortzone komt, meer dan we onszelf kunnen inbeelden.

Mind The Gap: refereert enerzijds naar de stations-omroepen in de London-subway, waar men waarschuwt naar de leegte tussen perron en rijtuig. NGIP of Joris Van der Borght wilde vnl. waarschuwen voor de geestelijke leegte waarin we in ons comfortabele West-Europa aan het belanden waren.... of nu nog steeds zijn.

Na de 9/11 aanslagen op de WTC-torens in New-York, kreeg NCNP problemen met de Belgische Staatsveiligheid en werkt Joris Van der Borght vnl. meer ondergedoken en low-profile. Als kunstenaar stelt hij zijn werk nu meer 'ten dienste van' en probeert minder in de kijker te komen.
Hij stichtte een paar jaar geleden in Waregem de galerij en kunstenaars-ondersteunende werkplek BRUTHAUS op.



"Ambres"   Jasper Pollet      http://www.imdb.com/name/nm4870848/



Twee beste vrienden, werklozen en met de tijd te doden
Ze ontmoeten elkaar in Antwerpen, waar ze besluiten om elkaar te lopen een tegenovergestelde richting en volgen de Belgische grens tot ze samen komen met een zak vol verhalen
Het verhaal is gebaseerd op de gelijknamige roman van Roberto Bolaño.



"Linescape °1"   Mathias Caesar  http://www.mcasaer.reproduced.be/

 

in bruikleen van Leysen & Vanbelle Puur Advocatuur, Kortrijk


Bedenkt u even waar u al allemaal bent geweest. 
Moet u ergens in den lijve aanwezig zijn om u die plaats te kunnen voorstellen? Of kunt u ook mentaal ‘ergens zijn’? Hoe herinnert u zich een plek? Misschien heeft u indrukken, een gevoel, tekeningen, foto’s, opnames, filmbeelden, dagboeknotities... speelt beeld hier doorgaans een bijzondere rol in? Hoe denkt u na over een plek uit uw verleden? Wat weet u nog zeker en wat niet (meer)? Hoe gaat u om met die soms vage grens? Wat doet u met het geheel aan beelden en herinneringen, die partiële, vervormde indrukken, slechts flarden van de blauwdruk van wat er echt is of was op een plek? En wat met de overvloed aan betekenis en informatie daaraan gekoppeld? Wat doet die beelden tsunami met uw persoonlijke ruimte? Uw zelfbeeld? Uw wereldbeeld?

En wat met de nieuwe plaatsen die beelden scheppen, plaatsen zonder werkelijke oorsprong, niet reëel, maar eerder hyperreëel?  De hyperreële ruimte is diegene waarvan het beeld de waarheid verbergt dat ze er niet is. Ik ga op zoek naar deze hyperreële ruimte, zoals die ontstaat in beelden. Ik besteed daarbij een bijzondere aandacht aan virtuele ruimtes, vroeger in mimetische illusies en vandaag in computersimulaties. Ik wil een onderzoek doen naar het hedendaagse kijken naar, zien van en denken over beelden die ruimtes, al dan niet met een reële oorsprong, evoceren, en ik wil, vanuit de schilderkunst deze hyperreële ruimte naar waarde schatten.

Want waar kan je als kunstenaar vandaag allemaal naartoe?

Na een persoonlijke oriëntatie start ik bij de reële landschappelijke ruimte. Ik zal hier beginnen met een het schetsen van de verhouding tussen het schilderen en het programmeren. Een selecte geschiedenis van het illusionistische beeld en de anti-illusionistische tendenzen van vorige eeuw moeten me toelaten het ontstaan van virtuele realiteit te schetsen en de rol te verduidelijken, die illusie en immersie daarin hebben gespeeld. Daarbij raak ik enkele voorbeelden uit de kunstgeschiedenis van de het illusionisme.

Hierna wil ik de relatie van een virtuele omgeving tot de kijker wat grond geven. Ik zal dit doen vanuit de begrippen absorbtie en theatraliteit en de negotiëring daartussen zoals de kunstcriticus Michael Fried deze definieert. Bouwend op Fried zijn lezing van Denis Diderot, wil ik het algemene kader opzetten van hyperrealiteit. Daarbij zal ik uit de filosofie van Jean Baudrilllard lenen. Ter illustratie wil ik de denkoefening maken op enkele voorbeelden uit de hedendaagse (massa)media.
M’n kritische lezing van hyperrealiteit, simulaties en simulacra zoals Baudrillard ze definieert, vormen tenslotte de rode draad in het praktisch experiment waarmee deze scriptie in annex besluit: Ik probeerde de ordes van simulacra te concretiseren en praktisch met elkaar te confronteren.
Ik wil hiermee de spanning opzoeken tussen illusie en simulatie, en de rol van immersie daarin. Dit alles kreeg over de loop van het jaar vorm in het gedeelte van m’n atelierwerk omtrent het hyperreële landschap.


"What the!" Conny Kuilboer   http://www.connykuilboer.com

What the!  private verzameling, Kortrijk

Conny Kuilboer onderzoekt met haar werk verbindingen.

ze vind deze verbindingen in eenvoudige objecten en beelden die ze ziet in het  dag dagelijkse, maar ook in meer complexe onderwerpen zoals religie en media 
Tegenwoordig, individualisme is de standaard. Kuilboer wil oproepen om hier over na te denken hoe mensen zich tot elkaar andere verhouden.  
Ze onderzoekt de gelijkenis die ons allen verbinden.
maar zonder de intentie om dit te communiceren op een eenduidige manier.  
Ze vertaalt dit onderzoek in objecten en (tijdelijke) installaties waarin de toepassing van het gekozen materiaal een belangrijke rol speelt
De masten die als visuele grenzen in ons landschap staan worden hier met een knipoog omgetoverd in een charmant beeld die ons doet stilstaan over een fantasieloze realiteit en hoe jammer het is dat we de grens niet durven verleggen.
What the!  private verzameling, Kortrijk




"Verlijning""Nouvelles frontieres "" line in a prison"

Ruben Vandeghinste http://www.rubenvandeghinste.be/





 

 

 

"When things get too big" Kruisdijk/Kuilboer  

http://kruisdijk-kuilboer.blogspot.be/





Annelien Vermeir   http://www.annelienvermeir.be/

Hier speelt het aspect 'Grens' in eerste instantie een andere rol. Het is een persoonlijke grens tussen publiek en Persoonlijk/privé.

De tekeningen zijn gebaseerd op foto's van mensen die een televisietoestel op tweedehandssites aanbieden. 
Bij het fotograferen van het toestel staan ze (wellicht onbewust) mee op de foto en tonen ze meer dan hen lief is
Het gebruik van potlood op de harde ondergrond zorgt voor extra reflectie. Stel zelf vast hoe een banaal onderwerp een complex beeld kan opleveren.

Kunnen we een beeld nog wel ongestoord en objectief bekijken en vertrouwen?
Tegelijk laat dit werk ons ook reflecteren over de omgang met sociale media en de persoonlijke afdrukken die we daar ongewild achterlaten

 

kOen Moerman    http://bamart.be/nl/artists/detail/904

 

Departure

'Grenzeloos' is ook een emotioneel begrip. 
Een aftasten van, een overschrijden van, een zoeken naar een grens… en de verscheidene gevolgen ervan. Via de drie voorgestelde werken worden gerelateerde gevoelens bij deze zoektocht gevisualiseerd ; afscheid, bewondering, hoop, verlangen…

Dank aan:






vincent verbist // actionfields gallery